Η σημερινή, πρώτη μας προσπάθεια προσπέλασης του Δρακόσπιτου του Υμηττού στέφτηκε με αποτυχία. Τόσο οι οδηγίες του GoogleMaps, όσο και του χάρτη της Ανάβασης, ήταν ανακριβείς. Καταρχάς τον δρόμο που οδηγεί από τη λεωφόρο Κατεχάκη προς την ευρύτερη περιοχή των αρχαίων λατομείων, που στον χάρτη φαίνεται ανοιχτός, στο εργοτάξιο σκυροδέματος "Εργάνη" τον βρήκαμε κλειστό με μπάρα. Δεν πτοηθήκαμε και συνεχίσαμε πεζή. Η ανθισμένη φύση, το βουνό και η ανοιχτή μεγαλειώδης θέα προς όλο το λεκανοπέδιο, από τον Σαρωνικό μέχρι την Πάρνηθα και την Πεντέλη, μας αποζημίωσαν με το παραπάνω. Αδυνατώντας να εντοπίσουμε το μονοπάτι που δείχνει ο χάρτης, αποφασίσαμε απογοητευμένοι να επιστρέψουμε. Για καλή μας τύχη, πέσαμε πάνω σε ένα συμπαθέστατο πεζοπόρο χορτοσυλλέκτη, που μας είπε ότι το προτιμότερο μονοπάτι προσπέλασης του Δρακόσπιτου ξεκινά από το μοναστήρι του Αη-Γιώργη του Κουταλά. Ωστόσο πρόσθεσε ότι αν συνεχίζαμε την πορεία μας για το πολύ 20 λεπτά, θα φτάναμε στο αναρριχητικό πεδίο "Καράβι". Ακολουθήσαμε την προτροπή του και πράγματι φτάσαμε σε ένα πολύ εντυπωσιακό τοπίο, που όμως εκ των υστέρων διαπιστώσαμε ότι δεν είναι το "Καράβι", αλλά το λατομείο Κακορέματος, που το βλέπουμε στις φωτογραφίες παρακάτω. Συνολικά περπατήσαμε 7 χιλιόμετρα και όλη η διαδρομή ήταν απολαυστικότατη, ακόμη και άνευ Δρακόσπιτου, που το αφήσαμε για την επόμενη φορά.
Το εργοτάξιο σκυροδέματος, από όπου ξεκινήσαμε την πεζοπορία, με τον Σαρωνικό στο βάθος.
